Nu het einde van de zomervakantie nadert ‘moet’ je weer aan het werk, terug naar die nare sfeer, die oneerlijke en vervelende collega’s. Je ziet er als een berg tegenop, eigenlijk al de hele vakantie. Maar je moet.
Een voorbeeld uit mijn eigen werk:
In mijn opleiding tot psychiatrisch verpleegkundige ben ik ook geconfronteerd met collega’s die mij niet informeerden over de agressie van een patiënt. Zodoende werd ik slachtoffer van die patiënt, onwetend, onvoorbereid en vanaf dat moment ‘overdreven’ op mijn hoede.
Hoeveel fijner was het geweest als ze mij hadden geïnformeerd in plaats van mij expres naar die patiënt toe te sturen en toe te kijken hoe die patiënt mij te grazen nam? De collega’s vonden het stoer en leuk en ‘ik was er gelijk door’. Maar van meet af aan was voor mij de werksfeer, de eerlijkheid, het team waar ik toch op moest vertrouwen, verwoest.
Ik weet zeker dat er tal van dit soort en anderen voorbeelden zijn die verpleegkundigen maar ook allerlei andere medewerkers mee maken.
Pesten op de werkvloer
Pesten op de werkvloer, je wordt er door getekend, zeker als je dag in dag uit in een oneerlijke, dreigende en nare sfeer moet werken.
De gevolgen voor medewerkers die op de werkvloer gepest worden kunnen zeer ernstig zijn. Denk aan slapeloze nachten, depressieve gevoelens, gevoelens van onzekerheid en het gevoel ‘niets waard te zijn’. Je kunt in een vicieuze cirkel belanden als je niet op tijd ‘uitstapt’, aan de bel trekt of je leidinggevende informeert (of word je nou juist door die leidinggevende gepest?). Maar je kunt ook woedend worden, je agressie die (bij vrouwen) gewoonlijk naar binnen keert, juist naar buiten richten. Beëindiging van je werkleven maar goed, dat was al zo, maar ook van je privéleven. Want je bent het toch niet waard?
SCHOOL TEGEN SCHELDEN geeft ‘gepesten’ een stem door 7 avonden te organiseren in een kookstudio, een laagdrempelige en gezellige omgeving. Onder begeleiding van ondergetekende en Michiel Hordijk (mediator) bieden we je lotgenoten, steun, inzicht en uitzicht.
Hoe krijgen we jullie, gepesten en gepeste medewerkers, uit de anonimiteit?
Met dit blog, zo aan het einde van de zomervakantie, aan de vooravond van het nieuwe ‘werkjaar’ willen we jullie een hart onder de riem steken.
Laat je horen. Kies voor jezelf.
Laat alsjeblieft in het berichtenvenster een boodschap achter of een voorbeeld of een reden waarom je anoniem wilt blijven (of juist niet).
En wil je meer weten over de ‘kookavonden’, kijk dan op https://schooltegenschelden.nl/aan-tafel-met-lotgenoten-die-gepest-worden/
Els van Leeuwen,
Agressietrainer SCHOOL TEGEN SCHELDEN
5 reacties
Krijn van Rijn · 19 augustus 2015 op 16:42
Beste Els, een goed geschreven blog en thema. Het lijkt mij een prima initiatief. Veel succes met de “pest”-kookavonden.
Paul Kemperman · 26 augustus 2015 op 10:11
Het is moeilijk om naar buiten te brengen dat je op je werk gepest wordt. Goed initiatief. Ik schaamde mij er aanvankelijk voor dat mijn werkgever mij had weggepest. Maar inmiddels ben ik de schaamte voorbij en heb ik allerlei rechtszaken over de pestpraktijken van de gemeente Zevenaar gewonnen. Pesten op het werk moet uit de taboesfeer worden gehaald en in het Wetboek van Strafrecht moet een artikel komen dat pesten strafbaar stelt. De polderregels uit de Arbowetgeving zijn een wassen neus.
Els van Leeuwen · 26 augustus 2015 op 11:14
Dank je voor je reactie Paul. Het is inderdaad blijkbaar zo dat men zich schaamt om toe te geven dat er gepest wordt.
Vandaar ook onze aandacht hiervoor.
Fijn om je reactie te mogen plaatsen,
hartelijke groet, Els
Marga Sijm · 1 september 2015 op 19:43
Goed onderwerp en artikel, Els,
Alleen is voor mij het woord pesten direct gelinkt met de kindertijd en zou ik een voorstander zijn om het woord ‘treiteren’ te gebruiken.
Bij mijn weten begrijpt iedereen wat er wordt bedoeld met dit woord en het laat de zwaarte duidelijker horen: getreiterd worden op het werk klinkt heel anders dan gepest worden op het werk.
Ik hoop dat veel mensen dit blog lezen, het is idd iets dat nog te vaak voorkomt.
Els van Leeuwen · 19 september 2015 op 13:17
Dank voor je feedback Marga!